Prostota i czystość w stylu skandynawskim
Gdy myślimy o „stylu skandynawskim”, zwykle jako pierwsza przychodzi nam do głowy biel. To bardzo dobry trop, kolor biały, oczywiście odpowiednio zaaranżowany, stanowi swego rodzaju kotwicę, jedną z obowiązkowych cech charakterystycznych wnętrza urządzonego w zgodzie z duchem Skandynawii.
Za „ojca” tego trendu we wnętrzarstwie uznaje się Szweda (a jakże!) Carla Larssona. Był on malarzem i architektem, działał na przełomie wieku XIX i XX, gdy obok fotografii, codzienne życie utrwalano chętnie za pomocą obrazków malowanych techniką akwareli. Akwarelki wykonywane przez Larssona dokumentowały życie jego rodaków. Dla kontrastu z ciemnymi i dość ponurymi krajobrazami północy Europy, prace artysty były mocno rozbielone… W efekcie przymiotnik „skandynawski” zaczął kojarzyć się z czymś czystym, białym, schludnym. W latach 50-tych i 60-tych urządzanie domów na skandynawską modłę stało się modne i tak już zostało.
Jasno, jaśniej, biało
Polacy styl skandynawski ukochali szczególnie, co jest zupełnie zrozumiałe, jeśli uwzględni się to, iż wielu z nas ma do dyspozycji raczej nieduży metraż. Jednym z założeń skandynawskiego stylu urządzania pomieszczeń jest ich optyczne powiększanie. Efekt uzyskuje się dzięki połączeniu jasnej kolorystyki (ścian, podłóg, sufitów oraz elementów wyposażenia) i minimalizmu. Mebli w skandynawskim salonie będzie więc niewiele, najpewniej utrzymanych w kolorystyce naturalnego drewna, bądź rozbielonych oraz – oczywiście – maksymalnie funkcjonalnych. Ściany powinny być pomalowane na biało, na podłodze najmilej widziana będzie klepka z jasnego drewna, w oknach zrezygnować można z zasłon i firan na rzecz niezbyt zajmujących uwagę rolet. Do tego białe, szare, wrzosowe lub np. błękitne dodatki. Wszystkie absolutnie użytkowe – koce do okrycia nóg, poduszki pod plecy, półki zapełnione ksiażkami, pudełka na akcesoria do szycia i schludne segregatory dokumentów.
Naturalnie, że naturalne
Styl skandynawski lubuje się w naturalnych materiałach, w założeniu najlepiej takich, które można pozyskać w niewielkiej odległości od urządzanego wnętrza. Będą to więc: drewno, nieobrobione kamienie, wiklina, wełna, bawełna, juta oraz inne ekologiczne materiały. Nie bez przyczyny używamy tu terminu „ekologiczny” – szwedzki czy norweski dom powinien w jak najmniejszym stopniu szkodzić naturze. Elementy wyposażenia wykonane wyłącznie z tego, co pozyskane wprost od przyrody, gwarantują harmonię. Równocześnie naturalne tkaniny i dodatki przydają domowi atmosfery ciepła i przytulności, bo wbrew pozorom, styl skandynawski nie jest zimny. Czysty, schludny – owszem, ale koniecznie ciepły, co uzyskuje się odpowiednio żonglując jasnymi barwami i naturalnymi akcentami. Chętnie wykonanymi własnoręcznie – w skandynawskim salonie dobrze widziany będzie stolik z europalet, albo zrobiony na drutach koc z surowej wełny.
Wyrafinowanie po skandynawsku
Gdyby wszystko było białe, minimalistyczne i czysto praktyczne, byłoby odrobinę nudno (przed tą pułapką nie udaje się czasem uciec amatorom pewnego wielkiego szwedzkiego sklepu…). By skandynawskiemu wnętrzu nadać nieco pieprzu, warto zastosować ulubiony manewr projektantów i wprowadzić do niego nutę eklektyzmu. Byle pasującego! W roli akcentów przełamujących świetnie sprawdzą się np. pojedyncze meble o wartości historycznej – do białego nowoczesnego stołu można dostawić stare krzesła z ciemnego drewna, w kącie salonu postawić babciny kredens na wysoki połysk. Jeśli nie dysponujemy tego typu antykiem, warto rozejrzeć się za ciekawą, designerską lampą. Najlepiej by ze wszystkich źródeł światła, w pomieszczeniu a’la Skandynawia tylko jedno było bardziej wyrafinowane, a mniej praktyczne. Pozostałe lampy, lampki i reflektorki (bo w stylu skandynawskim te ostatnie sprawdzają się świetnie) powinny pełnić przede wszystkim rolę efektywnego źródła światła. Walor estetyczny jest oczywiście ważny, ale na drugim miejscu 😉 Jak to w Szwecji – praktyczność kroczy przed wyglądem.